شهر ویران در انتهای تصویر، در دامنه‌ی ارتفاعات بلند قرار دارد.
رودخانه‌ی سیمره با هارمونی طبیعی به تصویر کشیده می‌شود.
کوه در پس‌زمینه، نقش حفاظتی و دفاعی دارد.
تنگ بهرام چوبین، به‌سان تندیسی طبیعی جلوه‌گر است؛ با این حال، حضور بهرام در آن محل فاقد سندیت تاریخی‌ست.
سیمره، شهری بازمانده از اعصار کهن و گواهی بر تمدنی چند هزار ساله است.
این دیار، سرزمین آسیاب‌های آبی و دژهای بلند، یادگاری از جهان باستان است.
نام «هزاردر» در فرهنگ مردم، شهرتی دیرینه برای این شهر رقم زده است.
به‌دلیل اهمیت موضوع و تنوع عناصر، نقطه‌ی دید در پایین‌ترین بخش منطقه، یعنی دامنه‌ی کوه «مله» انتخاب شده است.
در پلان نخست، به موج‌های رودخانه‌ی سیمره اشاره شده است.
سپس نام «دره‌شهر» با خطی کهن ظاهر می‌شود؛ نشانه‌ای از آغاز خاک این سرزمین که امروزه با همین نام شناخته می‌شود.
از دل فرم‌های نوشتاری نام «دره‌شهر»، روندی تاریخی آغاز می‌شود که به پیدایش طاق‌ها می‌انجامد؛ طاق‌هایی که در حرکت‌های پی‌درپی، به‌صورت درهم‌تنیده و پیوسته شکل گرفته‌اند
الهام‌گرفته از مفهوم «هزاردر» و قدمت چند هزار ساله‌ی شهر، فرم طاق‌ها در پلان‌های بالایی با تغییر زاویه، هماهنگ با شیب و تندی کوه‌های اطراف طراحی شده و در نهایت به کبیرکوه ختم می‌شود.
ترکیب کلی این طاق‌ها، نمایی از یکی از کاخ‌های برافراشته‌ی آن دوران را تداعی می‌کند.
همچنین، استفاده از فرم برگ‌مانند در حرف «هـ» واژه‌ی «دره‌شهر»، اشاره اینمادین به نقش‌ونگارهای باستانی مکشوفه‌ی این شهر دارد.
درباره دره‌شهر بیشتر بدانید…