غذای محلی و محبوب دره شهر
ترخینه
در سراسر منطقۀ زاگرس، پس از پایان فصل برداشت گندم، کار تهیۀ آذوقه برای زمستان آغاز می‌شود. تهیۀ کشکینۀ خشک در اواخر فصل تابستان انجام و برای زمستان ذخیره می‌شود. برای تهیۀ کشکینۀ، در ابتدا گندم را در آسیاب بصورت نیم دانه درآورده و سپس باید گندم‌های خردشده را در دوغ کاملاً غلیظ و فرآوری‌شده‌ای که از مشک بیرون آورده‌اند ریخت و چند روز نگاه داشت تا به‌خوبی خیس بخورد. به‌طور کلی کشکینه به این شکل مصرف می‌شود؛ مادۀ عمل‌آمده بایستی خشک شود. در مرحلۀ خشک کردن نهایی، پونه‌های خوش‌عطر خودرو که از نزدیک چشمه‌ها جمع‌آوری شده و روی یک پارچۀ تمیز پهن می‌شود. سپس کشکینه که به شکل یک مادۀ خمیری درآمده، گلوله گلوله شده و روی پونه‌ها چیده می‌شود. گلوله‌های کشکینه باید چند روز در برابر تابش آفتاب قرار داشته باشد تا به‌طور کامل خشک شود.
روش تهیه ترخینه
در سراسر منطقۀ زاگرس، پس از پایان فصل برداشت گندم، کار تهیۀ آذوقه برای زمستان آغاز می‌شود. تهیۀ ترخینۀ خشک در اواخر فصل تابستان انجام و برای زمستان ذخیره می‌شود. برای تهیۀ ترخینه، در ابتدا گندم پخته می‌شود و سپس جلوی آفتاب پهن می‌شود تا به‌طور کامل خشک شود. پس از آنکه گندم‌ها خشک شدند. باید آنها را آسیاب کرد تا نیم‌دانه شوند. سپس باید گندم‌های خردشده را در دوغ کاملاً غلیظ و فرآوری‌شده‌ای که از مشک بیرون آورده‌اند ریخت و چند روز نگاه داشت تا به‌خوبی خیس بخورد. به‌طور کلی ترخینه به دو شکل مصرف می‌شود؛ روش اول این است که مادۀ آماده‌شده رقیق شده و به شکل یک نوشیدنی بسیار خنک مصرف می‌شود، در روش دوم مادۀ عمل‌آمده خشک می‌شود. در مرحلۀ خشک کردن نهایی، پونه‌های خوش‌عطر خودرو از نزدیک چشمه‌ها جمع‌آوری شده و روی یک پارچۀ تمیز پهن می‌شود. سپس ترخینه که به شکل یک مادۀ خمیری درآمده، گلوله گلوله شده و روی پونه‌ها چیده می‌شود. گلوله‌های ترخینه باید چند روز در برابر تابش آفتاب قرار داشته‌باشد تا به‌طور کامل خشک شود.
جِگِروَز
نوعی کباب است که از جگر تازه گوسفند به قطعات ریز درآمده و با مهارتی ظریف در لایه نازکی از چربی که به آن ( وز) می گویند پیچیده می‌شود و با حرارت ملایم شعله زغال بر روی منقل تهیه می‌شود. این کباب یکی از غذاهای تشریفاتی برای مهمان میباشد
زیربِرنجی
یکی از خوشمزه ترین غذاهای اصلی و محلی دره شهر که برای مراسمات و مهمانی‌ها تهیه می‌شود این غذا از برنج، گوشت قرمز به قطعات درشت( 250 یا 300 گرمی)، ادویه جات، نمک، زردچوبه، فلفل و پیاز تهیه می‌شود.در گذشته در مراسمات عروسی از میهمانان با این غذا پذیرایی می‌شد.
شله
این غذای محلی از برنج محلی و ماش به همراه پیاز داغ تهیه می‌شود. این غذا مناسب فصل سرما و استفاده زیادی در این فصل دارد.
کَنگَر و شیر
این غذا از نوعی ریشه گیاهی بنام کنگر که در کوهستان های زاگرس می‌روید به همراه شیر تهیه می‌شود.
سِرو سغدو
غذایی محلی است که از شکمبه گوسفند جوان که محتویات داخل آن شامل برنج محلی خیس شده، کشمش، گردو، پیاز، زرشک و ادویه های پلویی تهیه می‌شود.
ماش آوو
غذایی محلی که از ترکیب ماش و پیاز و ادویه جات تهیه می‌شود.
ماسوا
این غذای محلی ازترکیب دوغ، برنج محلی، زردچوبه، نعناخشک، پونه خشک و پیازداغ تهیه می‌شود. در گذشته بعنوان پیش غذا استفاده می‌شده است.
چِزِنَک (چیرَک)
میان وعده ای که از ترکیب آرد، زیره، رازیانه، شیره و روغن محلی تهیه می شود.
تووله
این غذا از نوعی گیاه به همین نام که در فصل بهار می‌روید تهیه می‌شود. به روش پخت تنهایی آن یا به همراه برنج طبخ می‌شود.
کِلَه کُنجی
نوعی شیرینی محلی است که از ترکیب خرمای بدون هسته و کنجد بوداده به صورت عمل آوری شده تهیه می‌شود.
درباره دره‌شهر بیشتر بدانید…